Jadąc autobusem rozmawiałyśmy z K. o naszym życu. Chwilach wspaniałych, które nigdy juz nie wrócą. Zadałyśmy sobie pytanie czy juz nigdy nie będzie tak wspaniale i beztrosko jak kiedyś. Co jeśli już do końca życia będziemy tylko dwiema dziewczynami z małego miasta na wschodzie o wielkich marzeniach? Od czego to zależy, że dla niektórych droga egzystencji na ziemi jest jak bułka z masłem, wszystko idzie po ich myśli itp. ?! Niby w życiu nam nic nie brakuje. Mamy wspaniałe rodziny, przyjaciół i mamy siebie. ;-) Ale tak to już jest, zawsze człowiekowi jest mało! Dlatego musimy nauczyć się doceniać to co mamy, chwytać z każdą chwile, a życie chłonąć jak gąbka.
a. ♥
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz